Zoals de traditie het voorschrijft, een korte intro voor onze oudste speler, Marc, die op het plein plots denkt dat hij de jongste is en vervolgens met veel show duikt over de vloer waarna het spel weer 10 minuten stil ligt om hem van de grond te krijgen. Marc speelt op de pas en schudt daar met de regelmaat van de klok ook een blok uit de mouwen, of een welgemeende vloek, als het niet gaat zoals hij het in zijn hoofd heeft. Zijn grote betrokkenheid bij zijn ploeggenoten toont hij als spreekbuis van de weegschaal van menig Driemtiemer. Zijn favoriete vakantieplekje is echter thuis waar hij met plezier zijn vrouw ruilt voor een stuk chocolade terwijl hij alle sketches van Toon Hermans meebrult in de zetel voor de buis. Daarnaast is hij ook een zeer geëngageerd vrijwilliger met een groot hart op de juiste plaats voor zijn medemensen behalve de tegenstanders op een volleybalveld. Een warme oproep om ook eens met hem te gaan wandelen. Hij wil graag de dodentocht van Bornem uitlopen. 81 km is voorlopig zijn limiet. Hopelijk speelt hij ook tot zijn 81ste in onze ploeg. Zijn lijfspreuk
Als tradities, tradities worden, dan wordt het tijd om ze af te schaffen (Er wordt intern nog overleg gepleegd of we bovenstaande beschrijving nu moeten wissen of niet... )
0 Opmerkingen
Sofie, hoekaanval en in tijden van nood passeur van dienst. Onze jongste Driemer tot op heden. Sofie heeft een prima spelinzicht en daarbovenop ook nog eens een uitstekende receptie in huis. Samengevat, ze komt op elke positie goed uit de verf. Net zoals haar partner Steven, ook speler van De Driemtiem, is ze competitief ingesteld en stuwen ze elkaar vooruit met nu en dan een stevige opmerking over en weer. De wedstrijd is voor haar pas gedaan als het laatste punt gespeeld is. Als thuisverpleegster is onze ploeg ondertussen prima gestoffeerd met zorgkundigen. Wanneer ze niet met volleybal of werk bezig is, leest ze graag waargebeurde verhalen. Jammer dat ze net Peter gemist heeft in onze ploeg. Ze is verslaafd aan fruitsap (met of zonder alcohol?) en zou graag eens van de grond komen,
om een parachutesprong te doen. Ze wordt daarna liefst opgevangen door Sieg De Doncker. Haar lijfspreuk hoeft niet te verbazen: "It ain't over till it's over" Jessica, passeur in ons team. Ze zou graag ook opposite spelen maar daar moet de ploeg nog een 6-tal jaar op trainen. Reeds 2 jaar lid van De Driemtiem maar toen ze werd toegelaten was ze blijkbaar zó tevreden dat er ten huize van een klein feestje gebouwd werd. Resultaat was 9 maanden zwangerschap waardoor haar eerste wedstrijd pas dit seizoen kon afgewerkt worden. Met een job als verpleegkundige op het operatiekwartier is ze ook op het veld de stressbestendigheid zelve en lost ze elke netelige situatie met de glimlach op. Jessica heeft een zesde zintuig waarmee ze razendsnel iemand griezelig accuraat kan typeren. U bent bij deze gewaarschuwd. Ze is naar eigen zeggen verslaafd aan Netflix waarbij alle series en films met Idris Elba helemaal bovenaan het lijstje staan. Daarnaast kookt ze erg graag en is ze zeer bedreven in het mixen van cocktails. Misschien wordt het toch eens tijd om het volgend seizoen te gaan voorbereiden met een teambuilding op haar favoriete vakantiestek op Kreta. Haar levensmotto is:
"Today is a gift, tomorrow is a mystery" Steven, momenteel onze jongste hengst in de Driemtiemstal. Favoriete positie op een volleybalveld is hoekaanval of door het midden. Partner van onze speelster Sofie en zeer competitief ingesteld. Best altijd op voorhand zeggen indien het om een echte of een oefenwedstrijd gaat. Hij slaat graag een praatje met de scheidsrechter tijdens de wedstrijd om het reglement nog eens te overlopen. Steven is een prima aanwinst en heeft een goede receptie en aanval in huis maar is steeds erg kritisch voor zichzelf. Hij is verslaafd aan koffie en indien het mogelijk zou zijn, neemt hij een olifant als huisdiertje. Voor zijn favoriete vakantiebestemming moeten we slechts naar Blankenberge rijden waar Steven maar al te graag eens de duinen zou bezichtigen met Hayley Atwell. Hij wil nog graag meegeven dat zijn schoenmaat 44 is. Zijn lijfspreuk luidt:
"Alles kan!" Carl, hoekaanvaller van De Driemtiem maar is all-rounder indien nodig. Solide speler die ook graag de vloer dweilt en altijd te vinden is voor een raar balleke over het net waarna steevast een brede grijns op zijn gezicht verschijnt, zelfs indien het follieke fout loopt. Carl lijkt ook deels strateeg want hij heeft altijd veel oog voor bepaalde types van tegenstanders, zelfs vóór de wedstrijd begonnen is. Eeuwig 29 jaar zijnde, houdt hij zijn conditie continu op peil door naast volleybal ook nog aan karate te doen en kan hij waanzinnig hard genieten van een stevige massage. Een gesprek met Carl is altijd een beetje koorddansen. Voor je het weet, verdrink je in een vat van dubbelzinnigheden. Mocht hij het ooit voor het kiezen hebben, zal Rihanna in een rood niemandalletje hem mogen komen plezieren op een Cubaans strand met een deuntje van Carlos Venture op de achtergrond. Carl is ook verantwoordelijk voor het bedenken van het pseudoniem "In Team Geschoren" waarmee De Driemtiem alle recreatieve tornooien speelt. Zijn lijfspreuk vat het allemaal goed samen:
"Een dag zonder sex, is een verloren dag" Vera, speelster van het eerste uur, initieel als passeur en in haar laatste seizoen in de aanval. Passioneel, recht voor de raap, met het hart op de tong. Klein van gestalte maar groots in fair-play. Meedoen en spelplezier waren steevast belangrijker dan winnen. Zelden heeft Vera een wedstrijd gemist en immer present voor een tornooi. Indien een blessure roet in het eten gooide, was Vera toch op de bank te vinden als vurige supporter. Indien dat niet mogelijk was, werd online meegeleefd. Volleybal is voor Vera dan ook meer dan alleen een spelletje met een bal. Plezier met vrienden en vriendinnen, daar gaat het om, waarbij sommige banden zo sterk zijn dat ze mogelijk reeds gesmeed werden toen de dieren nog konden spreken. (nvdr. dit zegt niets, maar dan ook niets over de leeftijd van Vera, want ik heb gisteren nog een papegaai horen spreken). Haar lijfspreuk luidt:
"Wacht niet met genieten tot later, want als later eerder komt, ben je te laat" Bart, wat kunnen we daar nu over zeggen? Favoriete positie is den 2 of was het nu 69? De ouderdomsdeken van de ploeg maar nog flux en gezwind houdt hij alle dames op het veld uit de wind. Altijd goedlachs primeert het spelplezier op de winst. Als gevolg van zijn werkactiviteit heeft hij een zwak voor muizen in alle maten en soorten. Hij ondersteunt telkens met veel plezier het vat der dubbelzinnigheden van Carl. In zijn vrije tijd leest hij graag in zijn favoriete boek, de Kamasutra (echt voor de teksten) terwijl hij een reuzegrote zak Grills en een Duvel of 3 naar binnen werkt. Zijn favoriete vakantiestek is Zuid-Tirol. We zijn niet op de hoogte of bepaalde films uit zijn jeugd hier een rol in hebben gespeeld. Hij doet verdacht geheimzinnig over zijn favoriete one-night stand maar zijn lijfspreuk vat alles weer mooi samen:
"Met confetti in je reet, is het feest bij elke scheet" Peter, Spetje voor intimi, was van bij aanvang van ons competitieteam passeur van de ploeg, tot hij eind 2019 als eerste speler van de Driemtiem een lucratieve transfer versierde naar een volleybalploeg in Machelen. Uit welingelichte bron zou hij het daar ondertussen zelfs tot speler-trainer geschopt hebben. We wensen hem natuurlijk het allerbeste en herinneren hem vooral van de onnavolgbare avonturen die hij in zijn leven al meegemaakt heeft. Zijn verhaal over een benefiet voor een heuprothese van een hond, of was het nu een borstvergroting, staat in ieders geheugen gegrift. Samen met Fille vormde hij een onafscheidelijk duo en bracht hij zelfs een sponsor aan waardoor we sindsdien beschikken over een volledige ploeg-outfit. Sterk aan de pas, tactisch inzicht en een geweldige opslag maakte dat hij ettelijke overwinningen uit de brand sleepte voor onze ploeg.
We sluiten af met zijn levensmotto: "Neen heb je al, ja kan je krijgen" Filip, Fille voor de dichte entourage, teddybeerke van De Driemtiem en momenteel de benjamin van de competitieploeg. Helaas moet hij nogal wat volleybalavonden en wedstrijden missen omdat het baanbrekend onderzoek bij IMEC enkel maar mogelijk is wanneer Filip het machinepark draaiend houdt. Als ze hem dan toch eens lossen, komt hij immer goedgezind meespelen. Hoewel zijn favoriete kleur rood is, duikt hij steevast op in een volledig zwarte outfit met in zijn kielzog zijn partner-in-crime Spetje. Zou dat Metal-kantje daar voor iets tussen zitten? Voor sommigen onder ons is hij hofleverancier van een dagelijkse aanvoer digitale grappen en grollen, echter, om het in kooktermen uit te drukken, overwegend aangebrand. Het zal dan ook weinigen verbazen dat zijn favoriete film Flodder is. Geef hem daar nog een spaghetti bij en hij beleeft een topdag. Zelf beweert hij steevast dat volleybal spelen zijn strafste ding ooit is maar dat gelooft niemand nu nog. Zeker niet nadat bekend raakt dat hij ook de bedenker is van ons logo. We eindigen deze korte presentatie zoals gewoonlijk met zijn levensmo(t)to:
"Harley fat Bob 2018" Krista, passeur en topsportster van onze ploeg. Mochten recreanten in de categorie 20++ subsidies krijgen van Sport Vlaanderen was zij er ongetwijfeld één van en bij Ouderlympische Spelen zou zij het uithangbord zijn van België in wielrennen, muurklimmen en volleybal. Ze is de bewaarengel van onze ploeg met een beroep als verpleegkundige op intensieve zorgen. Iets wat in onze ploeg al wel eens nodig is. Zo zorgzaam en rustig als ze vandaag voor de dag komt, zo wild en ongekend is haar verleden. Wie wist immers dat ze ooit op de top van de Mont Blanc stond met enkel haar man als gids of wat te zeggen van haar vrijwilligerswerk als vice-praeses van Mater Paramedica? Koen Wauters was tot nu een verborgen verlangen en als iemand een reispartner zoekt voor Namibië is ze niet meer te houden.
Ze houdt van de kleur blauw (zoals die pillekes) en met Coldplay kan je haar verleiden tot een zwoel dansje, maar bovenal kennen we Krista als voorbeeld van goedgezindheid en zindelijkheid. Haar levensmotto hoeft dan ook niet te verbazen: "Carpe Diem" Francis, aanval, eender van waar op het veld! De langste speler van de De Driemtiem tot op heden. Zeer competitief en gedreven in zijn spel. Mokerslagen zijn een specialiteit. Hij is zeer aanwezig op het veld en probeert alle ballen te pakken. Voor hem mag volleybal zelfs met minder dan 6 spelers per ploeg gespeeld worden. Opvallend aan Francis was het kleurige zweetvodje dat hij steevast elke wedstrijd bij zich droeg in zijn achterzak. Francis nam ook regelmatig deel aan de tornooien waarbij zijn gedrevenheid opnieuw tot uiting kwam toen hij ooit bovenop een teamgenoot gespot werd om toch maar de bal te kunnen spelen. Heeft een korte carrière gehad bij de Driemtiem maar had wel een groot aandeel in onze eerste kampioenstitel.
Iris, lerares Nederlands maar, met een achtergrond als godsdienstleerkracht, het geweten van de ploeg. Met haar lengte en sierlijkheid, een gazelle, enkel te onderscheiden van andere gazelles om het subtiele feit dat ze nooit springt. Met haar krachtig aanvalsspel speelt ze liefst op positie 4 en kreunt ze de tegenstand in de vernieling. Maar ook buiten de volleybal is Iris buitengewoon. Verhalen over het lijk dat ze ooit vond, haar favoriete uitstappen naar de Colruyt waar ze haar kinderen eens kan loslaten en de hectiek van voetbalweekends met 3 zonen in een andere ploeg, vervelen nooit. Maar onder deze bruisbal van energie schuilt ook een veel diepere persoonlijkheid, Wie combineert er immers nog Bonzai met zingen in een kerkkoor en een overdaad aan mosselen in witte wijn. Om dan nog maar te zwijgen van Alex Puissant...Eindigen doen we met haar levensmoto:
"Discover Wildlife, Have Kids" Rudi, onze huisanalist, die ervan verdacht wordt een beetje helderziende én telepathische gaven te hebben. Nog voor de eerste bal gespeeld is, weet hij al wat voor wedstrijd het gaat worden en iedereen anders weet het dan ook, zonder iets te moeten vragen. Hij staat mee aan de wieg van de competitieploeg. Met een verleden van voetbal en wielrennen lijkt hij eindelijk zijn echte passie gevonden te hebben. Of het gemengd aspect van onze ploeg hier voor iets tussenzit zijn we helaas vergeten vragen. Hoewel hij niet de grootste is van de ploeg, is zijn enthousiasme groots, zeker als hij in het winnende team zit. Hij staat het liefst op het terrein waar hij de punten kan maken en een groot plezier doe je hem na de match met een ijscrèmeke of een pizza. Zijn favoriete kleur is paars.
Eindigen doen we met dé favoriete quote van Rudi: "Zonder Tonic heeft het leven geen Gin" |
Categorieën |